မသီတာ

Zawgyi .............. '''' မသီတာ '''' ( စ / ဆုံး ) ထူးကျော် ဆုံးပြီးကတည်းက သီတာတစ်ယောက် နေ့စဉ်လို မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေရှာသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ နေ့စဉ် ငိုနေသည်မို့လည်း ရှယ်လီ လေးခမျာ အချော့ခံရမည့်အစား သူမ ကပင် မိခင်ဖြစ်သူ သီတာကို ပြန်၍ ချော့မော့ရမလို ဖြစ်နေသည်။ အဆိုးဆုံးကား သီတာ အရက်သောက်တတ်လာ၏။ “ သီတာ...အရက်သောက်တတ်လာတာတော့ မကောင်းဘူး...” “ အော်...အော်....ကိုချစ်ထွန်းက ကျမကို သတိပေးဖော်ရသေးသားပဲ....အဟတ်ဟတ်....” ဒီနေ့လည်း သီတာ တစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း မူးနေပြန်သည်။ “ ကျနော်က စေတနာနဲ့ သတိပေးတာပါ သီတာ...” “ စေတနာ....ဟလား...သီတာ့ကို ရှင်ဘယ်လောက်အထိ နားလည်ထားသလဲ ကိုချစ်ထွန်း...” မှေးစင်းထားသော မျက်တောင်ကော့ကြီးများဖြင့် သီတာက ချစ်ထွန်းကို ခပ်ငေါ့ငေါ့မေးလိုက်သည်။ “ ကျနော်က သီတာတို့လို ပညာတတ် တစ်ယောက်မဟုတ်ပါဘူး သီတာ...ရှင်းရှင်းပြောရရင် သီတာ့ကို သနားမိလို့ ပါ...သေသူကပြန်ရှင်ရိုးမှ မရှိတာဘဲ....သီတာ...” “ အဲဒါကြောင့် ကျမ ဒုက္ခလှလှတွေ့တာပေါ့...ဟင်း...ဟင်း...သူ့ကြောင့် ကျမ ဘယ်လိုဒုက္ခတွေ ခံစားနေရတယ်ဆိုတာကိုရော ရှင်သဘောပေါက်သလား ကိုချစ်ထွန်း...ဟင်...ပြောစမ်းပါ....” “ အာ....ပေါက်တာပေါ့....သီတာ....ပေါက်ပါတယ်...လင်ယောကျ်ားတစ်ယောက် ဆုံးရှုံးရတဲ့ မိန်းမသားတစ်ယောက် ဟာ လုံခြုံမှု အားကိုးမှုတွေ ကွယ်ပျောက်ကုန်တာပေါ့....ဒါပဲလေ...” “ ဟား....ကိုချစ်ထွန်း ရှင်ဟာ ကျမထင်တာထက် ပိုညံ့တယ်....အတော်လေးညံ့တယ်....သိလား....” “ ဗျာ....” “ မဗျာနဲ့လေ....သိက္ခာတွေ သမာဓိတွေနဲ့ အရှက်အကြောက်တွေကြားမှာ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကာမဆန္ဒကို ဘယ် လိုအစားထိုးရမှာလဲ....” “ သီတာ...” ပုံမှန်လည်ပတ်၍နေသော ကမ္ဘာကြီးသည် ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်၍သွားသည်။ ချစ်ထွန်း အလန့်တကြား အော်လိုက် သည်။ သီတာကိုလည်း အံ့သြ နှမြောတသစွာသော မျက်လုံးဖြင့် ကြည့်သည်။ “ ဟင်း....ဟင်း....ကိုချစ်ထွန်း သီတာကို အထင်သေးသွားပြီ မဟုတ်လား....ဟင်း....ဟင်း....ဒါပါဘဲ လောကကြီးက သဘာဝရဲ့ အမှန်တရားတချို့ကို ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း ပြောဆိုဖို့ ခွင့်မပေးပါဘူးလေ.....မဟုတ်ဖူးလား....ဒီတော့ ကျမ ညစ်တယ်...ဖောက်ပြန်တယ်....တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမစာရင်းထဲလည်း ကျမ မပါချင်ဘူး တဏှာကြီးသူ မဖြစ်ချင်ဘူး....ဒီတော့ သောက်တယ် မူးတယ် မူးတော့ မေ့မယ် ဒါကြောင့် သောက်တယ်....” သီတာ ချစ်ထွန်းကို မထေမျက်မြင် တဲ့တဲ့ပြုံးပြပြီး အရက်ခွက်ကို မော့၍ သောက်ချလိုက်သည်။ တက်တက်စင်သွား သော အရက်ဖန်ခွက်ထဲသို့ အရက်ထပ်ဖြည့်ရန်အတွက် ပုလင်းကို လက်လှမ်းလိုက်ပြန်သည်။ “ တော်ပြီ....သီတာ....သီတာ လွန်နေပြီ...” ချစ်ထွန်းက ဖြူလွှသွယ်လျှသော သီတာ၏ လက်လေးကို ဆတ်ကနဲ အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပြီး ဟန့်တားသည်။ သီတာက သူ့လက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်ထားသော ချစ်ထွန်း၏ မျက်နှာကို ဆတ်ကနဲ မော့ကြည့်သည်။ “ ရှင်....ကျမ အသားကို မထိနဲ့ ကိုချစ်ထွန်း....” “ သီတာ....ထပ်မသောက်နဲ့လေ....” “ ဒါ ကျမ အခွင့်အရေးပါ....ရှင့် အပူမပါဘူး ” “ သီတာ့ အတွက် ကျနော် တားနေရတာပါ....” “ ဟင်း....ဟင်း....ဟင်း....ကိုချစ်ထွန်း ရှင်ဟာ အတော်မတရားတဲ့သူဘဲ....ဟင်း....ကျမ အရက်သောက်တာကို တားတယ်နော်....ဟိုကားရုံက အခန်းထဲမှာ ရှင် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တစ်ညလုံးခေါ်ပြီး လုပ်နေတာကျတော့ အဲ့ဒါ လူကောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ အကျင့်လား ကိုချစ်ထွန်း....” ချစ်ထွန်းက ဆုတ်ကိုင်ထားသော သီတာလက်လေးကို ကယောင်ကတမ်းလွှတ်လိုက်မိရင်း ကုန်းထားသော ခါးကို ဆန့်၍ ရပ်လိုက်သည်။ “ ပြောလေ....ကိုချစ်ထွန်း ” “ ကျနော်က ယောက်ျားလေးပါ သီတာ...” “ အော်....အော်....ယောကျ်လားတော့ ဖာချလို့ရတယ် မိန်းမက ယောက်ျားကို ခံချင်တယ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်ကြ သလဲဟင်....” “ တော်တော့ သီတာ....သီတာ သိပ်မူးနေပြီ....” ချစ်ထွန်း၏ စိတ်ထဲ၌ မကြာမီ တစုံတရာ အမှားအယွင်းကြီး မှားယွင်းသွားမည်ကို စိုးရိမ်သွားသည်။ သီတာ သောက်မည့် အရက်ခွက်ကို ချစ်ထွန်းက အမှတ်မဲ့လိုဖြင့် တိုက်ချလိုက်သည်။ “ ယောကျ်ားတွေ မူးသလို မိန်းမတွေရော မူးလို့ မရဘူးလား ကိုချစ်ထွန်း....ရမ်းလို့မရဘူးလားဟင်....ကိုယ်လုပ်ချင် တာကို စွပ်ပြီးလုပ်ပစ်ဖို့ လောကကြီးက ဘာလို့ခွင့်မပြုတာလဲဟင်....” ဒေါသနှင့် ဒယိမ်းဒယိုင်ထရပ်ရင်း အော်ပြောလိုက်သော သီတာတစ်ယောက် ဆိုဖာပေါ်သို့ ဝရုန်းသုန်းကား ပြန်ပြီးလဲ ကျသွားရာ သူမ၏ ခပ်ရော့ရော့ထဘီလေးက ဖျတ်ကနဲ ကျွတ်ပြီး ပေါင်လည်ထိ လျှောဆင်းသွား၏။ ဆီးခုံမှ မွှေးညှင်းနုနုနှင့် အိဝင်းမှည့်တင်းနေသော တင်ပါးကြီးအစုံက မိမွေးတိုင် ဖမွေးတိုင်းဖြစ်ကာ ချစ်ထွန်း၏ မျက်လုံးများကို ပြူးကျယ်သွားစေ သည်။ “ ကိုချစ်ထွန်း....” “ ဗျာ....သီတာ....” “ ရှင် သီတာကို မသနားဘူးလား ဟင်....” “ သ..သနားပါတယ်....သီတာ...” “ ကျမကို နားရောလည်ပြီလား ဟင်....” ငိုသံအက်အက်လေးနှင့် ပြောရင်း သီတာ၏ လက်လေးတစ်ဖက်က သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများကို ရွရွှလေးပွတ်၏။ ဆိုဖာကို ကျောမှီထားရင်း အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်း ဝင်းစက်စက် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ “ ပြောလေ...ကိုချစ်ထွန်း....” “ နား....နားလည်ပါတယ်....သီတာရယ်...” ချစ်ထွန်း၏ ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ အိအိစိုစို ခန္ဓာကိုယ်မယ်လေး၏ ရာဂခိုးဝေသော မျက်လုံးအစုံကိုပင် သူရင်မဆိုင်ရဲပေ။ မဖြစ်စဖူး ရင်ခုံသံကြီးက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး အလိုလိုနေရင်း ရင်မောလာသည်။ ကျောက် ရုပ်ကြီးတစ်ရုပ်နှယ် ခြေစုံရပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ဆန့်ကြီးချရပ်နေသော ချစ်ထွန်း၏ ပုဆိုးကြားမှ တစုံတရာသည် ထောင်၍ထကာ ရှေ့သို့ငေါထွက်လာသည်။ သီတာက ဒါကို မြင်သည်။ ပြုံးရိပ်လေးသန်းနေသည်။ ဗိုက်အောက်မှ ကွေးဆင်း ငုံ့ဝင်နေသော စောက်ပတ်လေးကို အထက်သို့ကော့တင်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ အသားဆွတ်ဆွတ်ဖြူသော သီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဖောင်းအိစွင့်ကားနေပြီး စောက်ပတ်တစ်ခြမ်းကို လက်ကလေးနှင့် မသိမသာဆွဲဖြဲထားသဖြင့် ရဲနေသော အတွင်းသားနီနီလေးကို ကြည့်ရင်း ချစ်ထွန်း တံတွေးကို ဂလုကနဲ မြိုချလိုက်မိလေသည်။ ထိုင်းကနဲ ထောင်းကနဲ အချုပ်အထိန်းမရှိ ထောင်လာသော လီးတန်ကြီးက ပုဆိုးကြားမှ အရုပ်ဆိုးစွာ ထိုးထွက်လာ ပါလေသည်။ ချစ်ထွန်း၏ ခြေအစုံက မူလီစုပ်ထားသလို မရွေ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကသာ သံလိုက်အား အဆွဲခံရသော သံထည် ကြီးတစ်ခုလိုရှေ့သို့ ငိုက်ငိုက်သွားလိုက် ပြန်ပြီး တင်းမတ်လာလိုက်ဖြစ်နေသည်။ “ ရှင်....ကျမကို နားလည်တယ်ဆို....” အစ်တစ်တစ် တိုးအက်အက် အသံလေးက ရှတတလေး တိုးညှင်းငြိမ်သက်စွာ ပေါ်လာသည်။ ချစ်ထွန်းစိုက်ကြည့်နေ သည့် စောက်ပတ်ဖွေးဖွေးကြီး၏ အကွဲကြောင်းရဲရဲလေးထဲမှ စောက်စေ့နီနီလေး။ “ လာလေ....ကိုချစ်ထွန်း...” သံလိုက်ဆွဲငင်အားထက် ပြင်းသော ဣတ္ထိယဆွဲငင်အားကြောင့် ချစ်ထွန်းသည် သီတာရှိရာသို့ ဒရွတ်တိုက်ကြီး ရွေ့လျားရောက်ရှိသွားသည်။ သီတာက ချစ်ထွန်း၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဒိုင်းကနဲ ပုဆိုးကြားမှ ကန်ထွက်လာ သော ကြီးမားတင်းပြောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သီတာက ဖောင်းကစ်ဖြူဖွေး၍ သွယ်လျှနေသော သူမ၏ လက်ချောင်း လေးများဖြင့် အထက်အောက်ဆင့်ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖြဲချလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးက ညိုမဲနေပြီး အတွင်းပိုင်း ဒစ်အောက်ခြေ၌ အနည်းငယ်နီရောင်သန်းနေသည်။ ဆုတ်ကိုင်ထား သော သီတာ၏ လက်လေးနှစ်ဖက် အတွင်း၌ လီးကြီးမှာ လျှံထွက်နေသည်။ တစ်ပတ်ဆုတ်၍ မနိုင်အောင် လုံးပတ်ကြီးက ထွားကြိုင်းလှသည်။ “ ရှင်ဟာ ယောကျ်ားပီသလွန်းသူ တစ်ယောက်ပဲ ရှင်...” သီတာက အသိတရားမဲ့သော ကာမနွံအတွင်းသို့ တရစ်ရစ်တိုးဆင်းနစ်မြုပ်စပြုလာသည်။ ရွှမ်းစိုနီရဲသော နှုတ်ခမ်း လေးအစုံဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ငုံလိုက်ကာ အတွင်း၌ လျှာဖျားလေးဖြင့် မထိတထိလေး ကလိ၏။ “ အ.....ကျွတ်....အင်း....အင်း....အင်း....သီတာရယ်....” ချစ်ထွန်း၏ လက်နှစ်ဖက်က သီတာ၏ နောက်ကျောမှ ဆိုဖာကျောမှီကို ဆတ်ကနဲ လှမ်း၍ ထောက်လိုက်သည်။ ဆီးခုံကြီးပေါ်၌ ထောင်ထနေသော လမွှေးကြီးများမှာ ရှဲကနဲ ထောင်ထသွားပြီး ထောင်ထ အုံကြွကုန်သည်။ ပေါင်ခြံတဝိုက် သာမက ဖင်ကြီးများပါ ကြက်သီးလေးများ အစီအရီပေါ်ထွက်လာကြသည်။ သီတာက ပါးစပ်အတွင်းမှ ဒစ်ကြီးကို အသာပြန် ဆုတ်ပြီး ဒစ်ချိုင့်ထဲသို့ လျှာဖျားလေးဖြင့် ခပ်ဖိဖိလေး ထိုးဖိကာ ရစ်ဝိုက်ကစားလိုက်သောအခါ.... “ အား....အား.....သီတာ....သီတာ....ရယ်....အဟင်း....ဟင်း.....” ချစ်ထွန်း၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်က ဘေးသို့ ကားသွားပြီး သီတာ၏ ပါးစပ်လေးထဲသို့ လီးကို ဖိသွင်းလိုက်မိ၏။ လက်နှစ် ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားမှုကြောင့် လီးကြီးက သီတာ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ (၂)လက်မခန့်သာ ဝင်သွား၏။ သီတာက လီး ထိပ်ဖူးကြီးကို မိမိရရစုပ်ထားပြီး သူ၏ လျှာလေးကို မာကျစ်လျှက် ဒစ်ကြီးကို ဝိုက်၍၎င်း ထိပ်ဖူးကြီးကို လျှာဖျားဖြင့် ထိုးလိုက် လျှာပြားဖြင့် ယက်လိုက် လုပ်ပေးသည်။ “ ဟား....အား....အို့အိုး....ကျွတ်....ကျွတ်....ကျွတ်.....” ချစ်ထွန်း၏ မျက်နှာကြီးက မျက်နှာကျက်ဆီသို့ မော့လိုက် သီတာလုပ်နေပုံကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ဖြင့် ဂဏာမငြိမ်အောင် ဖြစ်နေပြီး နှုတ်ခမ်းကိုလည်း လျှာဖြင့် အကြိမ်ကြိမ်ယက်နေမိသည်။ လီးတန်ကြီးကမူလထက် (၂)ဆခန့် ထွားလာပြီး အံ့ဖွယ် ကောင်းလောက်အောင်ပင် မာကြောလာ၏။ အကြောများ အပြိုင်းပြိုင်းထလာသည်။ ခပ်မော့မော့ကြီး ထောင်နေသော လီးဒစ်ကြီးက မီးချောင်းရောင်ဖြင့် တဖြတ်ဖြတ်တောက်ပကာ တံတွေးလေးများဖြင့် စိုစွတ်ပြောင်တင်းလာသည်။ “ ရှင်....ဒီမှာထိုင်ပါလား ကိုချစ်ထွန်း...” သီတာက ချစ်ထွန်းကို လေးယောက်ထိုင် ဆိုဖာကြီးပေါ်၌ ထိုင်ခိုင်းသည်။ ချစ်ထွန်းကလည်း သံပတ်ပေးထားသော အရုပ်တစ်ရုပ်ပမာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက ကိုးဆယ်ဒီဂရီ မတ်တောင်ပြီး ခေါင်းမော့လျှက်ရှိသည်။ သီတာက သူမထဘီကို ခြေထောက်မှ ချွတ်ယူပြီး ဆိုဖာလက်တန်းပေါ်သို့ တင်ထားလိုက်သည်။ ထဘီမရှိသော သီတာ၏ အောက်ပိုင်းကြီးက ယောကျ်ားနှင့် လေးလ လောက်ဝေးသွားသည့်အချိန်မှာပင် အားသစ်အင်သစ်တွေနှင့် ဖွံ့ဖြိုးစွင့်ကားလျှက် ပိုမိုတင်းမောက်လျှက်ရှိလေသည်။ သီတာ၏ ခြေတစ်ဖက်က ချစ်ထွန်း၏ ခါးမှ ဖြတ်လျှက် ကျော်ခွလိုက်စဉ် ကြမ်းရှရှ ခြေဖဝါး လေးနှင့် လီးထိပ်ကြီးကို တိုက်မိသွားသေးသည်။ “ အို....ကန်တော့....” သီတာက ရုတ်တရက် တောင်းပန်ရင်း ချစ်ထွန်း၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ချစ်ထွန်း၏ လီးတဲ့တဲ့ပေါ်သို့ စောက်ပတ်အဝကိုတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချသည်။ “ ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဘလွတ်....” “ အား....အား....နာတယ်....သိလား....” ချစ်ထွန်းက သီတာ၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဇတ်ကနဲ ဆုတ်ကိုင်ရင်း ခပ်တိုးတိုး အော်လိုက်သည်။ သီတာက ကြားဟန်မတူ တင်းရင်းပြည့်အင့်စွာ လိုးသွင်းနေသော အရသာကို အံလေးကြိတ်ကာ ခံစားရင်း မျက်နှာကို အပေါ်မော့ပြီး ဂွေးစိနှင့် ဖင်ကြီးထိသည်အထိ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ “ ဗြစ်....ဗြစ်....ဒုတ်....” “ အေ့....အင်း.....အင်း....” သီတာ၏ ဖင်ကြီး ချက်ချင်းပြန်ကြွတက်သွားသည်။ ရှည်လျှားသော လီးကြီးက စောက်ခေါင်းနုနုလေးကို မာကြောစွာ ထိုးဆောင့်မိသွားပုံရလေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက ချစ်ထွန်း၏ မျက်နှာရှေ့ဝယ် အိပဲ့ အိပဲ့နှင့် ရှိနေသည်မို့ ချစ်ထွန်းက သီတာ၏ မက်မောဖွယ်ကောင်းလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး အားရပါးရကြီးစို့နေမိသည်။ သီတာ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးသားများ စုပြုံပေါက်ကွဲသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရေများက ဒလဟော ပြိုဆင်းလာကြသည်။ ချစ်ထွန်း၏ မာတင်း မာကြောနေသော အကြောတွေထနေသည့် လီးတန်ကြီးကို တစတစ စိုစွတ်ပြောင်ဝင်းသွားစေသည်။ သီတာက ဇွတ်ကနဲ ဇွတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်တိုင်း လီးကြီးထိပ်ဖျားက အစွမ်းကုန် ပြဲကားထားသော သီတာ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တိုး၍ တိုး၍ သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ကာ ဝင်၍သွားသည်။ သီတာ၏ ဖင်သားကြီးများက အောက်မှ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်နေသော ချစ်ထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်ချမိလျှက်ပင် ချစ်ထွန်း၏ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ဂျိုင်းအောက်မှ လျှို၍ သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ ဖက်လိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ရာ သီတာ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကလည်း ချစ်ထွန်း၏ ခါးကြီးကို ချိတ်ကိုင်ညှပ်လိုက်ကာ သီတာ ခမျာ သန်မာထွားကြိုင်းသော ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးပေါ်၌ ဒန်းစီးနေရသလို ခပ်ကော့ကော့လေးပါသွားလေသည်။ “ ဘယ်လို လိုးမလဲဟင်....ကို ” “ စားပွဲပေါ်ကို တင်လိုးပေးမယ်လေ....” “ အင်....မကြိုက်ပါဘူး....” သီတာက ချစ်ထွန်း၏ လည်ပင်းကို ဟီးလေးခိုကာ မျက်စောင်းလေးထိုးကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စူတူတူလေး လုပ်၍ ပြောသည်။ “ အို...ကဲပါ....ပထမ တစ်ချီတော့ ကို ကြိုက်သလိုလုပ်....နောက်တစ်ချီကျမှ သီတာပြောသလိုလုပ်....ဒါပဲ....” ချစ်ထွန်းက သူမကို ဒီအတိုင်းပင်ထား၍ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးကို သိုင်းဖက်ကာ လီးကြီးကို တစ်ချက် ညောင့် လိုက်သည်။ “ ပြွတ်...” “ အင့်....” “ ကဲပါ....အခုနက အကိုပြောသလိုပဲ စားပွဲပေါ်တင်ပြီး လုပ်ကြည့် လိုးကြည့်အုံးလေ....” သီတာ၏ အပြောနွဲ့နွဲ့ တိုးတိုးလေးနှင့် သီတာ၏ အပြုံးနုနုချွဲချွဲလေးတွေသည် ချစ်ထွန်းကို တင်းတင်းကြီး ရစ်ပတ် နှောင်ဖွဲ့မိကြသည်။ ချောမောလှပလွန်းသော စည်းစိမ် ဥစ္စာ ကြွယ်ဝလွန်းသော သီတာကို လိုးခွင့်ကြုံရသည့်အတွက် ချစ်ထွန်း ကျေနပ်အံ့သြနေရသည်။ သီတာကို စားပွဲပေါ် ပက်လက်လေး တင်လိုက်ပြီး ခြေနှစ်ဖက်ကို အထက်သို့ တွန်းတင် လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ စောက်ပတ်ဖြူဖြူကြီးထဲသို့ တင်းကြပ်ပြည့်ကြပ်စွာ ထိုးသွင်းထားသော လီးမဲမဲကြီးကို ထင်ရှားစွာ တွေ့ရသည်။ ချစ်ထွန်းသည် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှပင် မတ်တပ်ရပ်ကာ သီတာ၏ ဖြူဖွေးသော စောက်ပတ်ကြီးကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို သီတာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ တဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်၍ ပြန်၍ တဆုံးဝင်အောင်ပင် ဆောင့်၍ လိုးသွင်းချလိုက် လေသည်။ “ ပြွတ်....ဗြစ်...ဘွပ်...” “ အမလေး...ကိုရယ်...ကျွတ်...ကျွတ်....” စားပွဲပေါ်လဲလျှောင်းထားသော သီတာ၏ ကျောပြင်လေးက စားပွဲပေါ်မှ ကြွတက်သွားပြီး ပြန်ကျသွားသည်။ ဖြူဝင်း အိစက်သော စောက်ပတ် ဖွေးဖွေးကြီးထဲသို့ ညိုမဲပြောင်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးက ဇိကနဲ ဇတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန် သည်။ “ ပြွတ်....ပြွတ်....ပြွတ်....” “ အ.....အမလေး....အသဲကို ခိုက်သွားတာဘဲ ကိုရယ်....အား...ဟင်း....ဟင်း....” ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက သီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ မဆန့်မပြဲဝင်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှ စောက်စေ့ လေးကို ဖိ၍ ပွတ်တိုက်နေရာ သီတာမှာ ဖြတ်ဖြတ်လူး၍နေရသည်။ “ ပြွတ်...ပြွတ်....ပြွတ်....” “ အ...အား....အ....အား.....အ.....အား....ကျွတ်.....ဆောင့်.....ဆောင့်.....အားရပါးရဆောင့်စမ်းပါ.....လိုးစမ်းပါ ကိုရယ် သီတာကို မညှာနဲ့ သိလား....အ.....အ....အ....အား....ဆောင့်.....ဆောင့်စမ်းပါ.....” သီတာသည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးကို မဖွင့်သေးဘဲ တတွတ်တွတ်ပြောလိုက် စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်ဖြင့် အငြိမ်မနေဘဲ ခေါင်းလေးကလည်း ဘယ်ညာရမ်းခါ၍ နေလေသည်။ ချစ်ထွန်းကလည်း တကယ်ကို အားရပါးရကြီးပင် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးနေသည်။ “ ပြွတ်...ပြွတ်...ဗြစ်...ပြွတ်...ဗြစ်....” “ ဆောင့်....နာနာသာ ဆောင့်....သိလား သီတာ ခံနိုင်တယ်....အထဲမှာ တစ်ချက် တစ်ချက်ပဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ သီတာခံနိုင်ပါတယ်....ဆောင့်ထည့်လိုက်စမ်းပါ....ကိုရယ်....ခပ်နာနာလေးသာ ဖိဆောင့်...ဆောင့်...ဆောင့် အုံး....” သီတာသည် ရမ္မက်စိတ်တွေ အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်လာဟန်တူသည်။ တကိုယ်လုံးက အကြောတွေက တင်းလာပြီး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလာသည်။ သီတာ၏ လက်ကလေးများက သူမ၏ ဆီးစပ်တွင်ပေါက်နေသော စောက်မွှေးလေးများကို ဖိ၍ ပွတ်လိုက် ကြီးမားသော သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်လိုက်ဖြင့် မချိမဆန့်ခံစားနေရလေသည်။ “ ပြွတ်...ဘွတ်....ဘွတ်....ပြစ်.....ဗြစ်....ပြစ်....” “ အာ....ဟား....ဟား....အင့်.....အ....ဟား....ဟား.....ရှီး....ကျွတ်....” ချစ်ထွန်း၏ ဖင်ကြီးက အနောက်သို့ ဆုတ်ဆုတ်ပြီး အားယူကာ လီးချောင်းကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ထုတ် လိုက်တိုင်း လီးချောင်းကြီးတစ်လျှောက် တောက်ပြောင်ကာနေရသည်။ လီးတန်ကြီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အုံကြီးက ဖောင်းကနဲ ကြွတက်သွားပြီး လီးတန်ကြီးက အရှိန်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ မြုပ်၍ မြုပ်၍ ဝင်သွားရလေသည်။ “ အင့်....အင်း.....ကောင်းလိုက်တာ.....ကိုရယ်.....အင့်...ဟင်း....ဟင်း.....” သီတာက တဖြေးဖြေး ငြိမ်သက်စပြုလာရင်း ပါးစပ်မှ မပွင့်တပွင့်လေး ညီးရှာလေသည်။ “ သီတာ.....ပြီးသွားပြီလား....ဟင်...” “ သွားပါ....သူက သိပ်ကြာတာဘဲ....သီတာဖြင့် နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားတယ်....သူ သိပ်ထန်တာဘဲ....ဟွန်း....” သီတာက ရမ္မက်ရှိန်မပြေသေးဟန်ဖြင့် ခပ်ညုညုလေးပြောသည်။ “ အကိုက မပြီးသေးဘူး....ဆက်လိုးအုံးမှာ သီတာ အလိုးခံနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား....” “ ခံမယ်....ဘာလို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ ရှင် လိုးနိုင်သမျှ ကျမက ခံမယ်....” “ ဟုတ်ပြီ....ဒါဆိုရင် အကိုက ဒီပုံစံအတိုင်းဘဲ ဆက်လိုးမယ်....” စကားပြောနေရင်းက ချစ်ထွန်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးက တလှုပ်လှုပ်နှင့် ဖြစ်နေသဖြင့် သီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍နေသော ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသဖြင့် သီတာ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနု လေးများကို လီးတန်ကြီးက ပွတ်သပ်ထိုးဆွသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေသည်။ “ အင်း....လုပ်....လုပ်ချင်လဲ လုပ်လေ....အကို ကလဲ....” သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးကို မျက်တောင်မခတ် ခဏတာ ရပ်၍ ကြည့်နေသော ချစ်ထွန်းကို သီတာက စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ပြောသည်။ သီတာ၏ စကားအဆုံးမှာပင် ချစ်ထွန်းက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို သီတာ၏ စောက် ခေါင်းထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ ဆောင့်၍လိုးတော့သည်။ ချစ်ထွန်း၏ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသံ၊ သီတာ၏ ညီးညူ မြည်တမ်းသံများ သည် အခန်းထဲတွင် ပဲ့တင်ထပ်၍နေသည်။ ထို့ပြင် ဆီးစပ်ချင်းရိုက်မိရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော တဖတ်ဖတ်ဆိုသော အသံနှင့် ချစ်ထွန်း၏ ဂွေးအုကြီးတွေက သီတာ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို ထိမိတဲ့ အသံတဖျတ်ဖျတ်ဆိုသော အသံတွေမှာ ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ် ၍ နေရလေသည်။ စောက်ရည်များ စိုရွှဲနေသော သီတာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ချစ်ထွန်း၏ လီးချောင်းကြီးက တရှိန်ထိုးဆောင့် ထိုးသွင်းလိုက်သော တဘွတ်ဘွတ် အသံများကလည်း ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်၍နေလေသည်။ “ ဘွတ်....ဘွတ်....ဖတ်....ပျပ်....ဘွပ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ဘွပ်....ဘွတ်.....” “ အားပါး....ရှီး....ဆောင့်.....ဆောင့် ကျမကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင်.....ဟင်း....ဟင်း....ဟင်း...အကို့ လီး ချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိ တချက်ထဲနဲ့ ထိုးစိုက်လိုက်စမ်းပါ....ခံလို့ ကောင်းလွန်းလို့ပါ....အင်း...အား....ပါး... ဟင်း....” “ ဘွပ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ပလွတ်....ဘွပ်....” “ အား ဟုတ်ပြီ....အဲလို....အဲလို....ဟင်း....ဟင်း....ဆောင့် ဆောင့်....အဖုတ်ကွဲချင် ကွဲသွားစမ်းပါစေ.....အမလေး. ....ကောင်းလိုက်တာ ရှင်....အား....” အားပြင်းထိမိလှသော ချစ်ထွန်း၏ ဆောင့်ချက်တွေကို ရင်သိမ့်တုန်အောင်ခံရင်း သီတာတစ်ယောက် နောက်တစ်ချီ ထပ်ပြီး သွားသည်။ သူမ၏ လင်ယောကျ်ားနဲ့ပင် တချီကောင်းလောက်သာ ပြီးခဲ့သော သီတာတစ်ယောက် ချစ်ထွန်း လိုးတာကို ခံရတော့မှ တသက်နှင့်တကိုယ် ဆက်တိုက်ပြီးတဲ့ အရသာကို တုန်ခါ မောဟိုက်အောင် ခံစား၍ နေရတော့သည်။ သီတာ (၃)ချီမြောက်ပြီးသွားသည့်အချိန်တွင် ချစ်ထွန်းသည် တရှူးရှူးဖြင့် အသက်ရှူတွေ အရမ်းမြန်လာသည်။ ဆောင့်လိုး ချက်တွေကလည်း ကြမ်းသထက် ကြမ်း...မြန်သထက် မြန်၍လာသည်။ ချစ်ထွန်း တစ်ယောက် ပြီးကာနီး၍လာပြီဆိုသည်ကို သီတာက သိသည်။ ချစ်ထွန်းတစ်ယောက် အရသာ ပိုရှိအောင် လုပ်ပေးချင်သော သီတာက သူမ၏ ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ် လေးကိုအသာ ပတ်ကျော်ပြီး ချစ်ထွန်း၏ ဂွေးအုများကို လက်နဲ့အသာ လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေး ဆုတ်နယ်ပေးသည်။ ချစ်ထွန်းတစ်ယောက် အရသာတွေ့သွားတာ သေချာသည်။ အသက်ရှူတာ ပိုမြန်လာသလို ဆောင့်လိုးချက်တွေက လည်း ပို၍အားပြင်းပြီး ပို၍ ကြမ်းလာသည်။ ထို့နောက် ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဖြစ်သွားချိန်မှာပင် သီတာ က သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကို ညှစ်၍ သူ၏ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဖြင့် ညှစ်ယူလိုက်တော့ရာ ချစ်ထွန်း၏ လီးထိပ်က သုတ်ရည် များက ပန်း၍ ထွက်လာတော့သည်။ သီတာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ပူကနဲ နွေးကနဲ သုတ်ရည်များပန်းဝင် ထိတွေ့လိုက်သည့်အချိန်မှာပင် သီတာတစ်ယောက် လေးကြိမ်မြောက် ပြီး၍ သွားရလေတော့သည်။ ပြီးပါပြီ။ ဆက်လတ်ကြိုးစားပါမည်။ ။ Unicode ............... '''' မသီတာ '''' ( စ / ဆုံး ) ထူးကြောျ ဆုံးပွီးကတညျးက သီတာတဈယောကျ နေ့စဉျလို မကြျရညျနှင့ျ မကြျခှကျဖွဈနရှောသညျ။ မိခငျဖွဈသူ နေ့စဉျ ငိုနသေညျမို့လညျး ရှယျလီ လေးခမြာ အခြော့ခံရမည့ျအစား သူမ ကပငျ မိခငျဖွဈသူ သီတာကို ပွနျ၍ ခြော့မော့ရမလို ဖွဈနသေညျ။ အဆိုးဆုံးကား သီတာ အရကျသောကျတတျလာ၏။ “ သီတာ...အရကျသောကျတတျလာတာတော့ မကောငျးဘူး...” “ အောျ...အောျ....ကိုခစြျထှနျးက ကမြကို သတိပေးဖောျရသေးသားပဲ....အဟတျဟတျ....” ဒီနေ့လညျး သီတာ တဈယောကျ ထုံးစံအတိုငျး မူးနပွေနျသညျ။ “ ကနြောျက စတေနာနဲ့ သတိပေးတာပါ သီတာ...” “ စတေနာ....ဟလား...သီတာ့ကို ရှငျဘယျလောကျအထိ နားလညျထားသလဲ ကိုခစြျထှနျး...” မှေးစငျးထားသော မကြျတောငျကော့ကွီးမြားဖွင့ျ သီတာက ခစြျထှနျးကို ခပျငေါ့ငေါ့မေးလိုကျသညျ။ “ ကနြောျက သီတာတို့လို ပညာတတျ တဈယောကျမဟုတျပါဘူး သီတာ...ရှငျးရှငျးပွောရရငျ သီတာ့ကို သနားမိလို့ ပါ...သသေူကပွနျရှငျရိုးမှ မရှိတာဘဲ....သီတာ...” “ အဲဒါကွောင့ျ ကမြ ဒုက်ခလှလှတှေ့တာပေါ့...ဟငျး...ဟငျး...သူ့ကွောင့ျ ကမြ ဘယျလိုဒုက်ခတှေ ခံစားနရေတယျဆိုတာကိုရော ရှငျသဘောပေါကျသလား ကိုခစြျထှနျး...ဟငျ...ပွောစမျးပါ....” “ အာ....ပေါကျတာပေါ့....သီတာ....ပေါကျပါတယျ...လငျယောကြျားတဈယောကျ ဆုံးရှုံးရတဲ့ မိနျးမသားတဈယောကျ ဟာ လုံခွုံမှု အားကိုးမှုတှေ ကှယျပြောကျကုနျတာပေါ့....ဒါပဲလေ...” “ ဟား....ကိုခစြျထှနျး ရှငျဟာ ကမြထငျတာထကျ ပိုညံ့တယျ....အတောျလေးညံ့တယျ....သိလား....” “ ဗြာ....” “ မဗြာနဲ့လေ....သိက်ခာတှေ သမာဓိတှနေဲ့ အရှကျအကွောကျတှကွေားမှာ ကမြရဲ့ ခန်ဓာကိုယျက ကာမဆန်ဒကို ဘယျ လိုအစားထိုးရမှာလဲ....” “ သီတာ...” ပုံမှနျလညျပတျ၍နသေော ကမျဘာကွီးသညျ ရုတျခညြျး ရပျတန့ျ၍သှားသညျ။ ခစြျထှနျး အလန့ျတကွား အောျလိုကျ သညျ။ သီတာကိုလညျး အံ့သွ နှမွောတသစှာသော မကြျလုံးဖွင့ျ ကွည့ျသညျ။ “ ဟငျး....ဟငျး....ကိုခစြျထှနျး သီတာကို အထငျသေးသှားပွီ မဟုတျလား....ဟငျး....ဟငျး....ဒါပါဘဲ လောကကွီးက သဘာဝရဲ့ အမှနျတရားတခြို့ကို ပွောငျပွောငျတငျးတငျး ပွောဆိုဖို့ ခှင့ျမပေးပါဘူးလေ.....မဟုတျဖူးလား....ဒီတော့ ကမြ ညဈတယျ...ဖောကျပွနျတယျ....တဏှာကွီးတဲ့ မိနျးမစာရငျးထဲလညျး ကမြ မပါခငြျဘူး တဏှာကွီးသူ မဖွဈခငြျဘူး....ဒီတော့ သောကျတယျ မူးတယျ မူးတော့ မေ့မယျ ဒါကွောင့ျ သောကျတယျ....” သီတာ ခစြျထှနျးကို မထမေကြျမွငျ တဲ့တဲ့ပွုံးပွပွီး အရကျခှကျကို မော့၍ သောကျခလြိုကျသညျ။ တကျတကျစငျသှား သော အရကျဖနျခှကျထဲသို့ အရကျထပျဖွည့ျရနျအတှကျ ပုလငျးကို လကျလှမျးလိုကျပွနျသညျ။ “ တောျပွီ....သီတာ....သီတာ လှနျနပွေီ...” ခစြျထှနျးက ဖွူလှှသှယျလြှသော သီတာ၏ လကျလေးကို ဆတျကနဲ အပေါျမှ အုပျကိုငျပွီး ဟန့ျတားသညျ။ သီတာက သူ့လကျကို ခပျတငျးတငျး ဆုတျကိုငျထားသော ခစြျထှနျး၏ မကြျနှာကို ဆတျကနဲ မော့ကွည့ျသညျ။ “ ရှငျ....ကမြ အသားကို မထိနဲ့ ကိုခစြျထှနျး....” “ သီတာ....ထပျမသောကျနဲ့လေ....” “ ဒါ ကမြ အခှင့ျအရေးပါ....ရှင့ျ အပူမပါဘူး ” “ သီတာ့ အတှကျ ကနြောျ တားနရေတာပါ....” “ ဟငျး....ဟငျး....ဟငျး....ကိုခစြျထှနျး ရှငျဟာ အတောျမတရားတဲ့သူဘဲ....ဟငျး....ကမြ အရကျသောကျတာကို တားတယျနောျ....ဟိုကားရုံက အခနျးထဲမှာ ရှငျ ကောငျမလေးတဈယောကျကို တဈညလုံးခေါျပွီး လုပျနတောကတြော့ အဲ့ဒါ လူကောငျးတဈယောကျရဲ့ အကငြ့ျလား ကိုခစြျထှနျး....” ခစြျထှနျးက ဆုတျကိုငျထားသော သီတာလကျလေးကို ကယောငျကတမျးလှှတျလိုကျမိရငျး ကုနျးထားသော ခါးကို ဆန့ျ၍ ရပျလိုကျသညျ။ “ ပွောလေ....ကိုခစြျထှနျး ” “ ကနြောျက ယောကျြားလေးပါ သီတာ...” “ အောျ....အောျ....ယောကြျလားတော့ ဖာခလြို့ရတယျ မိနျးမက ယောကျြားကို ခံခငြျတယျဆိုတော့ ဘယျလိုလုပျကွ သလဲဟငျ....” “ တောျတော့ သီတာ....သီတာ သိပျမူးနပွေီ....” ခစြျထှနျး၏ စိတျထဲ၌ မကွာမီ တစုံတရာ အမှားအယှငျးကွီး မှားယှငျးသှားမညျကို စိုးရိမျသှားသညျ။ သီတာ သောကျမည့ျ အရကျခှကျကို ခစြျထှနျးက အမှတျမဲ့လိုဖွင့ျ တိုကျခလြိုကျသညျ။ “ ယောကြျားတှေ မူးသလို မိနျးမတှရေော မူးလို့ မရဘူးလား ကိုခစြျထှနျး....ရမျးလို့မရဘူးလားဟငျ....ကိုယျလုပျခငြျ တာကို စှပျပွီးလုပျပဈဖို့ လောကကွီးက ဘာလို့ခှင့ျမပွုတာလဲဟငျ....” ဒေါသနှင့ျ ဒယိမျးဒယိုငျထရပျရငျး အောျပွောလိုကျသော သီတာတဈယောကျ ဆိုဖာပေါျသို့ ဝရုနျးသုနျးကား ပွနျပွီးလဲ ကသြှားရာ သူမ၏ ခပျရော့ရော့ထဘီလေးက ဖတြျကနဲ ကြှတျပွီး ပေါငျလညျထိ လြှောဆငျးသှား၏။ ဆီးခုံမှ မှှေးညှငျးနုနုနှင့ျ အိဝငျးမှည့ျတငျးနသေော တငျပါးကွီးအစုံက မိမှေးတိုငျ ဖမှေးတိုငျးဖွဈကာ ခစြျထှနျး၏ မကြျလုံးမြားကို ပွူးကယြျသှားစေ သညျ။ “ ကိုခစြျထှနျး....” “ ဗြာ....သီတာ....” “ ရှငျ သီတာကို မသနားဘူးလား ဟငျ....” “ သ..သနားပါတယျ....သီတာ...” “ ကမြကို နားရောလညျပွီလား ဟငျ....” ငိုသံအကျအကျလေးနှင့ျ ပွောရငျး သီတာ၏ လကျလေးတဈဖကျက သူမ၏ စောကျမှှေးလေးမြားကို ရှရှှလေးပှတျ၏။ ဆိုဖာကို ကြောမှီထားရငျး အခွားလကျတဈဖကျဖွင့ျလညျး ဝငျးစကျစကျ နို့ကွီးနှဈလုံးကို ဆှဲလှနျလိုကျသညျ။ “ ပွောလေ...ကိုခစြျထှနျး....” “ နား....နားလညျပါတယျ....သီတာရယျ...” ခစြျထှနျး၏ ဒူးတှေ တဆတျဆတျတုနျနသေညျ။ အိအိစိုစို ခန်ဓာကိုယျမယျလေး၏ ရာဂခိုးဝသေော မကြျလုံးအစုံကိုပငျ သူရငျမဆိုငျရဲပေ။ မဖွဈစဖူး ရငျခုံသံကွီးက ကယြျလောငျစှာ ထှကျပေါျလာပွီး အလိုလိုနရေငျး ရငျမောလာသညျ။ ကြောကျ ရုပျကွီးတဈရုပျနှယျ ခွစေုံရပျကာ လကျနှဈဖကျကို ဆန့ျဆန့ျကွီးခရြပျနသေော ခစြျထှနျး၏ ပုဆိုးကွားမှ တစုံတရာသညျ ထောငျ၍ထကာ ရှေ့သို့ငေါထှကျလာသညျ။ သီတာက ဒါကို မွငျသညျ။ ပွုံးရိပျလေးသနျးနသေညျ။ ဗိုကျအောကျမှ ကှေးဆငျး ငုံ့ဝငျနသေော စောကျပတျလေးကို အထကျသို့ကော့တငျပဈလိုကျပွနျသညျ။ အသားဆှတျဆှတျဖွူသော သီတာ၏ စောကျပတျကွီးမှာ ဖောငျးအိစှင့ျကားနပွေီး စောကျပတျတဈခွမျးကို လကျကလေးနှင့ျ မသိမသာဆှဲဖွဲထားသဖွင့ျ ရဲနသေော အတှငျးသားနီနီလေးကို ကွည့ျရငျး ခစြျထှနျး တံတှေးကို ဂလုကနဲ မွိုခလြိုကျမိလသေညျ။ ထိုငျးကနဲ ထောငျးကနဲ အခြုပျအထိနျးမရှိ ထောငျလာသော လီးတနျကွီးက ပုဆိုးကွားမှ အရုပျဆိုးစှာ ထိုးထှကျလာ ပါလသေညျ။ ခစြျထှနျး၏ ခွအေစုံက မူလီစုပျထားသလို မရှေ့ ခန်ဓာကိုယျကွီးကသာ သံလိုကျအား အဆှဲခံရသော သံထညျ ကွီးတဈခုလိုရှေ့သို့ ငိုကျငိုကျသှားလိုကျ ပွနျပွီး တငျးမတျလာလိုကျဖွဈနသေညျ။ “ ရှငျ....ကမြကို နားလညျတယျဆို....” အဈတဈတဈ တိုးအကျအကျ အသံလေးက ရှတတလေး တိုးညှငျးငွိမျသကျစှာ ပေါျလာသညျ။ ခစြျထှနျးစိုကျကွည့ျနေ သည့ျ စောကျပတျဖှေးဖှေးကွီး၏ အကှဲကွောငျးရဲရဲလေးထဲမှ စောကျစေ့နီနီလေး။ “ လာလေ....ကိုခစြျထှနျး...” သံလိုကျဆှဲငငျအားထကျ ပွငျးသော ဣတ္ထိယဆှဲငငျအားကွောင့ျ ခစြျထှနျးသညျ သီတာရှိရာသို့ ဒရှတျတိုကျကွီး ရှေ့လြားရောကျရှိသှားသညျ။ သီတာက ခစြျထှနျး၏ ပုဆိုးကို ဆှဲ၍ခြှတျခလြိုကျသညျ။ ဒိုငျးကနဲ ပုဆိုးကွားမှ ကနျထှကျလာ သော ကွီးမားတငျးပွောငျနသေော လီးတနျကွီးကို သီတာက ဖောငျးကဈဖွူဖှေး၍ သှယျလြှနသေော သူမ၏ လကျခြောငျး လေးမြားဖွင့ျ အထကျအောကျဆင့ျကာ လကျနှဈဖကျဖွင့ျ ဖှဖှလေး ဆုတျကိုငျလိုကျပွီး လီးတနျကွီးကို ဖွဲခလြိုကျသညျ။ လီးတနျကွီး၏ ထိပျဖူးကွီးက ညိုမဲနပွေီး အတှငျးပိုငျး ဒဈအောကျခွေ၌ အနညျးငယျနီရောငျသနျးနသေညျ။ ဆုတျကိုငျထား သော သီတာ၏ လကျလေးနှဈဖကျ အတှငျး၌ လီးကွီးမှာ လြှံထှကျနသေညျ။ တဈပတျဆုတျ၍ မနိုငျအောငျ လုံးပတျကွီးက ထှားကွိုငျးလှသညျ။ “ ရှငျဟာ ယောကြျားပီသလှနျးသူ တဈယောကျပဲ ရှငျ...” သီတာက အသိတရားမဲ့သော ကာမနှံအတှငျးသို့ တရဈရဈတိုးဆငျးနဈမွုပျစပွုလာသညျ။ ရှှမျးစိုနီရဲသော နှုတျခမျး လေးအစုံဖွင့ျ လီးတနျကွီးကို ငုံလိုကျကာ အတှငျး၌ လြှာဖြားလေးဖွင့ျ မထိတထိလေး ကလိ၏။ “ အ.....ကြှတျ....အငျး....အငျး....အငျး....သီတာရယျ....” ခစြျထှနျး၏ လကျနှဈဖကျက သီတာ၏ နောကျကြောမှ ဆိုဖာကြောမှီကို ဆတျကနဲ လှမျး၍ ထောကျလိုကျသညျ။ ဆီးခုံကွီးပေါျ၌ ထောငျထနသေော လမှှေးကွီးမြားမှာ ရှဲကနဲ ထောငျထသှားပွီး ထောငျထ အုံကွှကုနျသညျ။ ပေါငျခွံတဝိုကျ သာမက ဖငျကွီးမြားပါ ကွကျသီးလေးမြား အစီအရီပေါျထှကျလာကွသညျ။ သီတာက ပါးစပျအတှငျးမှ ဒဈကွီးကို အသာပွနျ ဆုတျပွီး ဒဈခြိုင့ျထဲသို့ လြှာဖြားလေးဖွင့ျ ခပျဖိဖိလေး ထိုးဖိကာ ရဈဝိုကျကစားလိုကျသောအခါ.... “ အား....အား.....သီတာ....သီတာ....ရယျ....အဟငျး....ဟငျး.....” ခစြျထှနျး၏ ပေါငျကွီးနှဈဖကျက ဘေးသို့ ကားသှားပွီး သီတာ၏ ပါးစပျလေးထဲသို့ လီးကို ဖိသှငျးလိုကျမိ၏။ လကျနှဈ ဖကျဖွင့ျ တငျးတငျးဆုတျကိုငျထားမှုကွောင့ျ လီးကွီးက သီတာ၏ ပါးစပျထဲသို့ (၂)လကျမခန့ျသာ ဝငျသှား၏။ သီတာက လီး ထိပျဖူးကွီးကို မိမိရရစုပျထားပွီး သူ၏ လြှာလေးကို မာကစြျလြှကျ ဒဈကွီးကို ဝိုကျ၍၎င်းငျး ထိပျဖူးကွီးကို လြှာဖြားဖွင့ျ ထိုးလိုကျ လြှာပွားဖွင့ျ ယကျလိုကျ လုပျပေးသညျ။ “ ဟား....အား....အို့အိုး....ကြှတျ....ကြှတျ....ကြှတျ.....” ခစြျထှနျး၏ မကြျနှာကွီးက မကြျနှာကကြျဆီသို့ မော့လိုကျ သီတာလုပျနပေုံကို ငုံ့ကွည့ျလိုကျဖွင့ျ ဂဏာမငွိမျအောငျ ဖွဈနပွေီး နှုတျခမျးကိုလညျး လြှာဖွင့ျ အကွိမျကွိမျယကျနမေိသညျ။ လီးတနျကွီးကမူလထကျ (၂)ဆခန့ျ ထှားလာပွီး အံ့ဖှယျ ကောငျးလောကျအောငျပငျ မာကွောလာ၏။ အကွောမြား အပွိုငျးပွိုငျးထလာသညျ။ ခပျမော့မော့ကွီး ထောငျနသေော လီးဒဈကွီးက မီးခြောငျးရောငျဖွင့ျ တဖွတျဖွတျတောကျပကာ တံတှေးလေးမြားဖွင့ျ စိုစှတျပွောငျတငျးလာသညျ။ “ ရှငျ....ဒီမှာထိုငျပါလား ကိုခစြျထှနျး...” သီတာက ခစြျထှနျးကို လေးယောကျထိုငျ ဆိုဖာကွီးပေါျ၌ ထိုငျခိုငျးသညျ။ ခစြျထှနျးကလညျး သံပတျပေးထားသော အရုပျတဈရုပျပမာ ထိုငျခလြိုကျသညျ။ ခစြျထှနျး၏ လီးတနျကွီးက ကိုးဆယျဒီဂရီ မတျတောငျပွီး ခေါငျးမော့လြှကျရှိသညျ။ သီတာက သူမထဘီကို ခွထေောကျမှ ခြှတျယူပွီး ဆိုဖာလကျတနျးပေါျသို့ တငျထားလိုကျသညျ။ ထဘီမရှိသော သီတာ၏ အောကျပိုငျးကွီးက ယောကြျားနှင့ျ လေးလ လောကျဝေးသှားသည့ျအခြိနျမှာပငျ အားသဈအငျသဈတှနှေင့ျ ဖှံ့ဖွိုးစှင့ျကားလြှကျ ပိုမိုတငျးမောကျလြှကျရှိလသေညျ။ သီတာ၏ ခွတေဈဖကျက ခစြျထှနျး၏ ခါးမှ ဖွတျလြှကျ ကြောျခှလိုကျစဉျ ကွမျးရှရှ ခွဖေဝါး လေးနှင့ျ လီးထိပျကွီးကို တိုကျမိသှားသေးသညျ။ “ အို....ကနျတော့....” သီတာက ရုတျတရကျ တောငျးပနျရငျး ခစြျထှနျး၏ ပုခုံးနှဈဖကျကို သူမ၏ လကျလေးနှဈဖကျဖွင့ျ စုံကိုငျကာ ခစြျထှနျး၏ လီးတဲ့တဲ့ပေါျသို့ စောကျပတျအဝကိုတေ့ပွီး ဖွေးဖွေးခငြျးထိုငျခသြညျ။ “ ဗွဈ....ပွှတျ....ဗွဈ....ဘလှတျ....” “ အား....အား....နာတယျ....သိလား....” ခစြျထှနျးက သီတာ၏ ခါးလေးကို လကျနှဈဖကျဖွင့ျ ဇတျကနဲ ဆုတျကိုငျရငျး ခပျတိုးတိုး အောျလိုကျသညျ။ သီတာက ကွားဟနျမတူ တငျးရငျးပွည့ျအင့ျစှာ လိုးသှငျးနသေော အရသာကို အံလေးကွိတျကာ ခံစားရငျး မကြျနှာကို အပေါျမော့ပွီး ဂှေးစိနှင့ျ ဖငျကွီးထိသညျအထိ ထိုငျခလြိုကျလသေညျ။ “ ဗွဈ....ဗွဈ....ဒုတျ....” “ အေ့....အငျး.....အငျး....” သီတာ၏ ဖငျကွီး ခကြျခငြျးပွနျကွှတကျသှားသညျ။ ရှညျလြှားသော လီးကွီးက စောကျခေါငျးနုနုလေးကို မာကွောစှာ ထိုးဆောင့ျမိသှားပုံရလသေညျ။ နို့ကွီးနှဈလုံးက ခစြျထှနျး၏ မကြျနှာရှေ့ဝယျ အိပဲ့ အိပဲ့နှင့ျ ရှိနသေညျမို့ ခစြျထှနျးက သီတာ၏ မကျမောဖှယျကောငျးလှသော နို့ကွီးနှဈလုံးကို တဈလုံးပွီးတဈလုံး အားရပါးရကွီးစို့နမေိသညျ။ သီတာ၏ ခန်ဓာကိုယျအတှငျးမှ သှေးသားမြား စုပွုံပေါကျကှဲသှားသညျ။ စောကျခေါငျးထဲမှ အရမြေားက ဒလဟော ပွိုဆငျးလာကွသညျ။ ခစြျထှနျး၏ မာတငျး မာကွောနသေော အကွောတှထေနသေည့ျ လီးတနျကွီးကို တစတစ စိုစှတျပွောငျဝငျးသှားစသေညျ။ သီတာက ဇှတျကနဲ ဇှတျကနဲ ထိုငျခလြိုကျတိုငျး လီးကွီးထိပျဖြားက အစှမျးကုနျ ပွဲကားထားသော သီတာ၏ စောကျခေါငျးထဲသို့ တိုး၍ တိုး၍ သူမ၏ စောကျစေ့လေးကို ဖိပှတျကာ ဝငျ၍သှားသညျ။ သီတာ၏ ဖငျသားကွီးမြားက အောကျမှ ဆိုဖာပေါျတှငျ ထိုငျနသေော ခစြျထှနျး၏ ပေါငျပေါျသို့ ထိုငျခမြိလြှကျပငျ ခစြျထှနျး၏ သနျမာသော လကျနှဈဖကျက သူမ၏ ဂြိုငျးအောကျမှ လြှို၍ သီတာ၏ ကိုယျလုံးလေးကို ကွုံး၍ ဖကျလိုကျကာ မတျတပျရပျလိုကျတော့ရာ သီတာ၏ ခွထေောကျလေးနှဈဖကျကလညျး ခစြျထှနျး၏ ခါးကွီးကို ခြိတျကိုငျညှပျလိုကျကာ သီတာ ခမြာ သနျမာထှားကွိုငျးသော ခစြျထှနျး၏ လီးကွီးပေါျ၌ ဒနျးစီးနရေသလို ခပျကော့ကော့လေးပါသှားလသေညျ။ “ ဘယျလို လိုးမလဲဟငျ....ကို ” “ စားပှဲပေါျကို တငျလိုးပေးမယျလေ....” “ အငျ....မကွိုကျပါဘူး....” သီတာက ခစြျထှနျး၏ လညျပငျးကို ဟီးလေးခိုကာ မကြျစောငျးလေးထိုးကာ နှုတျခမျးလေးကို စူတူတူလေး လုပျ၍ ပွောသညျ။ “ အို...ကဲပါ....ပထမ တဈခြီတော့ ကို ကွိုကျသလိုလုပျ....နောကျတဈခြီကမြှ သီတာပွောသလိုလုပျ....ဒါပဲ....” ခစြျထှနျးက သူမကို ဒီအတိုငျးပငျထား၍ လကျတဈဖကျက သူမ၏ ခါးကို သိုငျးဖကျကာ လီးကွီးကို တဈခကြျ ညောင့ျ လိုကျသညျ။ “ ပွှတျ...” “ အင့ျ....” “ ကဲပါ....အခုနက အကိုပွောသလိုပဲ စားပှဲပေါျတငျပွီး လုပျကွည့ျ လိုးကွည့ျအုံးလေ....” သီတာ၏ အပွောနှဲ့နှဲ့ တိုးတိုးလေးနှင့ျ သီတာ၏ အပွုံးနုနုခြှဲခြှဲလေးတှသေညျ ခစြျထှနျးကို တငျးတငျးကွီး ရဈပတျ နှောငျဖှဲ့မိကွသညျ။ ခြောမောလှပလှနျးသော စညျးစိမျ ဥစ်စာ ကွှယျဝလှနျးသော သီတာကို လိုးခှင့ျကွုံရသည့ျအတှကျ ခစြျထှနျး ကြနေပျအံ့သွနရေသညျ။ သီတာကို စားပှဲပေါျ ပကျလကျလေး တငျလိုကျပွီး ခွနှေဈဖကျကို အထကျသို့ တှနျးတငျ လိုကျသညျ။ ထိုအခါကမြှ စောကျပတျဖွူဖွူကွီးထဲသို့ တငျးကွပျပွည့ျကွပျစှာ ထိုးသှငျးထားသော လီးမဲမဲကွီးကို ထငျရှားစှာ တှေ့ရသညျ။ ခစြျထှနျးသညျ ကွမျးပွငျပေါျမှပငျ မတျတပျရပျကာ သီတာ၏ ဖွူဖှေးသော စောကျပတျကွီးကို ဆှဲဖွဲလိုကျပွီး လီးတနျကွီးကို သီတာ၏ စောကျဖုတျကွီးထဲမှ တဆုံးနီးပါး ဆှဲထုတျ၍ ပွနျ၍ တဆုံးဝငျအောငျပငျ ဆောင့ျ၍ လိုးသှငျးခလြိုကျ လသေညျ။ “ ပွှတျ....ဗွဈ...ဘှပျ...” “ အမလေး...ကိုရယျ...ကြှတျ...ကြှတျ....” စားပှဲပေါျလဲလြှောငျးထားသော သီတာ၏ ကြောပွငျလေးက စားပှဲပေါျမှ ကွှတကျသှားပွီး ပွနျကသြှားသညျ။ ဖွူဝငျး အိစကျသော စောကျပတျ ဖှေးဖှေးကွီးထဲသို့ ညိုမဲပွောငျတငျးနသေော လီးတနျကွီးက ဇိကနဲ ဇတျကနဲ ဆောင့ျသှငျးလိုကျပွနျ သညျ။ “ ပွှတျ....ပွှတျ....ပွှတျ....” “ အ.....အမလေး....အသဲကို ခိုကျသှားတာဘဲ ကိုရယျ....အား...ဟငျး....ဟငျး....” ခစြျထှနျး၏ လီးတနျကွီးက သီတာ၏ စောကျပတျကွီးထဲသို့ မဆန့ျမပွဲဝငျကာ သူမ၏ စောကျပတျဝမှ စောကျစေ့ လေးကို ဖိ၍ ပှတျတိုကျနရော သီတာမှာ ဖွတျဖွတျလူး၍နရေသညျ။ “ ပွှတျ...ပွှတျ....ပွှတျ....” “ အ...အား....အ....အား.....အ.....အား....ကြှတျ.....ဆောင့ျ.....ဆောင့ျ.....အားရပါးရဆောင့ျစမျးပါ.....လိုးစမျးပါ ကိုရယျ သီတာကို မညှာနဲ့ သိလား....အ.....အ....အ....အား....ဆောင့ျ.....ဆောင့ျစမျးပါ.....” သီတာသညျ သူမ၏ မကြျလုံးလေးကို မဖှင့ျသေးဘဲ တတှတျတှတျပွောလိုကျ စောကျပတျကွီးကို ကော့ပေးလိုကျဖွင့ျ အငွိမျမနဘေဲ ခေါငျးလေးကလညျး ဘယျညာရမျးခါ၍ နလေသေညျ။ ခစြျထှနျးကလညျး တကယျကို အားရပါးရကွီးပငျ ဆောင့ျ၍ ဆောင့ျ၍ လိုးနသေညျ။ “ ပွှတျ...ပွှတျ...ဗွဈ...ပွှတျ...ဗွဈ....” “ ဆောင့ျ....နာနာသာ ဆောင့ျ....သိလား သီတာ ခံနိုငျတယျ....အထဲမှာ တဈခကြျ တဈခကြျပဲ ကငြျကနဲ ကငြျကနဲ ဖွဈဖွဈသှားတာ သီတာခံနိုငျပါတယျ....ဆောင့ျထည့ျလိုကျစမျးပါ....ကိုရယျ....ခပျနာနာလေးသာ ဖိဆောင့ျ...ဆောင့ျ...ဆောင့ျ အုံး....” သီတာသညျ ရမ်မကျစိတျတှေ အမွင့ျဆုံးသို့ ရောကျလာဟနျတူသညျ။ တကိုယျလုံးက အကွောတှကေ တငျးလာပွီး တှန့ျလိမျကောကျကှေးလာသညျ။ သီတာ၏ လကျကလေးမြားက သူမ၏ ဆီးစပျတှငျပေါကျနသေော စောကျမှှေးလေးမြားကို ဖိ၍ ပှတျလိုကျ ကွီးမားသော သူမ၏ နို့ကွီးနှဈလုံးကို ဆှဲညှဈလိုကျဖွင့ျ မခြိမဆန့ျခံစားနရေလသေညျ။ “ ပွှတျ...ဘှတျ....ဘှတျ....ပွဈ.....ဗွဈ....ပွဈ....” “ အာ....ဟား....ဟား....အင့ျ.....အ....ဟား....ဟား.....ရှီး....ကြှတျ....” ခစြျထှနျး၏ ဖငျကွီးက အနောကျသို့ ဆုတျဆုတျပွီး အားယူကာ လီးခြောငျးကွီးကို စောကျဖုတျထဲမှ ဆှဲ၍ ဆှဲ၍ ထုတျ လိုကျတိုငျး လီးခြောငျးကွီးတဈလြှောကျ တောကျပွောငျကာနရေသညျ။ လီးတနျကွီးကို ဆောင့ျသှငျးလိုကျတိုငျး စောကျပတျ အုံကွီးက ဖောငျးကနဲ ကွှတကျသှားပွီး လီးတနျကွီးက အရှိနျဖွင့ျ စောကျဖုတျကွီးထဲသို့ မွုပျ၍ မွုပျ၍ ဝငျသှားရလသေညျ။ “ အင့ျ....အငျး.....ကောငျးလိုကျတာ.....ကိုရယျ.....အင့ျ...ဟငျး....ဟငျး.....” သီတာက တဖွေးဖွေး ငွိမျသကျစပွုလာရငျး ပါးစပျမှ မပှင့ျတပှင့ျလေး ညီးရှာလသေညျ။ “ သီတာ.....ပွီးသှားပွီလား....ဟငျ...” “ သှားပါ....သူက သိပျကွာတာဘဲ....သီတာဖွင့ျ နှဈခါတောငျပွီးသှားတယျ....သူ သိပျထနျတာဘဲ....ဟှနျး....” သီတာက ရမ်မကျရှိနျမပွသေေးဟနျဖွင့ျ ခပျညုညုလေးပွောသညျ။ “ အကိုက မပွီးသေးဘူး....ဆကျလိုးအုံးမှာ သီတာ အလိုးခံနိုငျသေးတယျ မဟုတျလား....” “ ခံမယျ....ဘာလို့ မခံနိုငျရမှာလဲ ရှငျ လိုးနိုငျသမြှ ကမြက ခံမယျ....” “ ဟုတျပွီ....ဒါဆိုရငျ အကိုက ဒီပုံစံအတိုငျးဘဲ ဆကျလိုးမယျ....” စကားပွောနရေငျးက ခစြျထှနျး၏ ကိုယျလုံးကွီးက တလှုပျလှုပျနှင့ျ ဖွဈနသေဖွင့ျ သီတာ၏ စောကျပတျကွီးထဲသို့ တဈဆုံးဝငျ၍နသေော ခစြျထှနျး၏ လီးတနျကွီးက တလှုပျလှုပျဖွင့ျ ဖွဈ၍နသေဖွင့ျ သီတာ၏ စောကျပတျအတှငျးသားနုနု လေးမြားကို လီးတနျကွီးက ပှတျသပျထိုးဆှသကဲ့သို့ ဖွဈနလေသေညျ။ “ အငျး....လုပျ....လုပျခငြျလဲ လုပျလေ....အကို ကလဲ....” သူမ၏ ဝတျလဈစလဈကိုယျလုံးလေး တဈခုလုံးကို မကြျတောငျမခတျ ခဏတာ ရပျ၍ ကွည့ျနသေော ခစြျထှနျးကို သီတာက စိတျမရှညျစှာဖွင့ျ ပွောသညျ။ သီတာ၏ စကားအဆုံးမှာပငျ ခစြျထှနျးက သူ၏ လီးတနျကွီးကို သီတာ၏ စောကျ ခေါငျးထဲမှ ဆှဲထုတျကာ ဆောင့ျ၍လိုးတော့သညျ။ ခစြျထှနျး၏ အသကျပွငျးပွငျးရှုသံ၊ သီတာ၏ ညီးညူ မွညျတမျးသံမြား သညျ အခနျးထဲတှငျ ပဲ့တငျထပျ၍နသေညျ။ ထို့ပွငျ ဆီးစပျခငြျးရိုကျမိရာမှ ထှကျပေါျလာသော တဖတျဖတျဆိုသော အသံနှင့ျ ခစြျထှနျး၏ ဂှေးအုကွီးတှကေ သီတာ၏ ဖငျဆုံကွီးကို ထိမိတဲ့ အသံတဖတြျဖတြျဆိုသော အသံတှမှော ဆကျတိုကျထှကျပေါျ ၍ နရေလသေညျ။ စောကျရညျမြား စိုရှှဲနသေော သီတာ၏ စောကျပတျထဲသို့ ခစြျထှနျး၏ လီးခြောငျးကွီးက တရှိနျထိုးဆောင့ျ ထိုးသှငျးလိုကျသော တဘှတျဘှတျ အသံမြားကလညျး ဆကျတိုကျ ထှကျပေါျ၍နလေသေညျ။ “ ဘှတျ....ဘှတျ....ဖတျ....ပပြျ....ဘှပျ....ဗွဈ....ပွှတျ....ဘှပျ....ဘှတျ.....” “ အားပါး....ရှီး....ဆောင့ျ.....ဆောင့ျ ကမြကို တအားဆောင့ျလိုးစမျးပါရှငျ.....ဟငျး....ဟငျး....ဟငျး...အကို့ လီး ခြောငျးကွီး တဈခြောငျးလုံး အဆုံးထိ တခကြျထဲနဲ့ ထိုးစိုကျလိုကျစမျးပါ....ခံလို့ ကောငျးလှနျးလို့ပါ....အငျး...အား....ပါး... ဟငျး....” “ ဘှပျ....ဗွဈ....ပွှတျ....ပလှတျ....ဘှပျ....” “ အား ဟုတျပွီ....အဲလို....အဲလို....ဟငျး....ဟငျး....ဆောင့ျ ဆောင့ျ....အဖုတျကှဲခငြျ ကှဲသှားစမျးပါစေ.....အမလေး. ....ကောငျးလိုကျတာ ရှငျ....အား....” အားပွငျးထိမိလှသော ခစြျထှနျး၏ ဆောင့ျခကြျတှကေို ရငျသိမ့ျတုနျအောငျခံရငျး သီတာတဈယောကျ နောကျတဈခြီ ထပျပွီး သှားသညျ။ သူမ၏ လငျယောကြျားနဲ့ပငျ တခြီကောငျးလောကျသာ ပွီးခဲ့သော သီတာတဈယောကျ ခစြျထှနျး လိုးတာကို ခံရတော့မှ တသကျနှင့ျတကိုယျ ဆကျတိုကျပွီးတဲ့ အရသာကို တုနျခါ မောဟိုကျအောငျ ခံစား၍ နရေတော့သညျ။ သီတာ (၃)ခြီမွောကျပွီးသှားသည့ျအခြိနျတှငျ ခစြျထှနျးသညျ တရှူးရှူးဖွင့ျ အသကျရှူတှေ အရမျးမွနျလာသညျ။ ဆောင့ျလိုး ခကြျတှကေလညျး ကွမျးသထကျ ကွမျး...မွနျသထကျ မွနျ၍လာသညျ။ ခစြျထှနျး တဈယောကျ ပွီးကာနီး၍လာပွီဆိုသညျကို သီတာက သိသညျ။ ခစြျထှနျးတဈယောကျ အရသာ ပိုရှိအောငျ လုပျပေးခငြျသော သီတာက သူမ၏ ဖငျလုံးလုံးကစြျကစြျ လေးကိုအသာ ပတျကြောျပွီး ခစြျထှနျး၏ ဂှေးအုမြားကို လကျနဲ့အသာ လှမျးကိုငျလိုကျပွီး ဖှဖှလေး ဆုတျနယျပေးသညျ။ ခစြျထှနျးတဈယောကျ အရသာတှေ့သှားတာ သခြောသညျ။ အသကျရှူတာ ပိုမွနျလာသလို ဆောင့ျလိုးခကြျတှကေ လညျး ပို၍အားပွငျးပွီး ပို၍ ကွမျးလာသညျ။ ထို့နောကျ ခစြျထှနျး၏ လီးကွီး ငေါကျကနဲ ငေါကျကနဲ ဖွဈသှားခြိနျမှာပငျ သီတာ က သူမ၏ စောကျဖုတျကို ညှဈ၍ သူ၏ လီးကွီးကို စောကျဖုတျဖွင့ျ ညှဈယူလိုကျတော့ရာ ခစြျထှနျး၏ လီးထိပျက သုတျရညျ မြားက ပနျး၍ ထှကျလာတော့သညျ။ သီတာ၏ စောကျဖုတျထဲသို့ အရှိနျပွငျးပွငျးဖွင့ျ ပူကနဲ နှေးကနဲ သုတျရညျမြားပနျးဝငျ ထိတှေ့လိုကျသည့ျအခြိနျမှာပငျ သီတာတဈယောကျ လေးကွိမျမွောကျ ပွီး၍ သှားရလတေော့သညျ။ ပွီးပါပွီ။ ဆကျလတျကွိုးစားပါမညျ။ ။